Ondanks het gejodel van Anton en zijn kornuiten heb ik een prima nacht slaap gehad en zat ik iets over achten weer op het fietspad langs de Etsch. Zo kon ik nog ruim binnen de ongeschreven tijdslimiet een kop cappuccino bestellen in een Meranees barretje met de echte Italianen die daar met de krant onder de arm snel een espresso namen voor ze doorgingen met waarmee ze bezig waren. Twee zaken die nog niet helemaal in orde waren: ze bestelden in het Duits en de krant was de Bild en niet de roze Gazetta della Sport. Omdat het zo lekker ging heb ik daarna snel de route weer opgezocht. Iets wat een beetje moeite kostte want ik was op de borden het centrum ingereden. De kaartjes in het routeboekje zijn prima maar niet in de stad. Gelukkig vond ik na een tijdje een herkenningspunt en kon ik de stad via de route verlaten.
Mediteraans
Nou had ik Bolzano kunnen bezoeken maar omdat de route daar alleen maar langsging en er eigenlijk niet echt iets was waarvoor ik de omweg wou maken, heb ik het niet gedaan. Sorry voor Ötzi, ik ga door met mijn leven zonder deze 5300 jaar oude ijsmummie te zien. En ook het woord ‘industrie’ in de beschrijving deed mij van een bezoek afzien. Ondertussen begonnen de temperaturen weer Italiaanse hoogten te krijgen en dat vind ik niet eens meer erg. Sterker nog, ik vond het vanmorgen zelfs een beetje koud dus die zonnewarmte kwam mij wel goed uit.
Omhoog tussen de wijn
Bij Bolzano was het gedaan met het rustig trappen langs de Etsch. Omhoog moest het, naar Kaltern. Over een prachtig fietspad tussen de groene wijngaarden. De Weinstrasse, maar dan alleen voor fietsers. De omgeving begint langzaam te veranderen. Het lijkt of de bergen wat ouder, ronder en rotsachtiger worden. De bebouwing wordt ook wat mediterraner. Kaltern ben ik nog even doorgereden maar de lokroep van een verfrissende duik en een siësta trokken mij naar het water en naar de camping.
When in Rome…
En die camping was rap gevonden. Vriendelijke mensen, vriendelijke prijs, luxe en natuurlijk die duik. Ik heb de uitspraak ‘when in Rome, do as the Romans do’ maar even uitgebreid tot het hele Italiaanse grondgebied, dus na de duik heb ik mijn matje in de schaduw en mijzelf daar bovenop gelegd en een uiltje geknapt. Dit is wel een ritme waar ik aan kan wennen. Morgen is het gedaan met het Duits. Via Trento (vast ook wel ergens over de Via Trento) waar ik de vroege middag door wil brengen en dan links aanhouden richting Lago di Caldonazzo. Hopelijk wacht mij daar weer een duik want dat is bij deze temperaturen wel erg lekker.
A presto e saluti a tutti!