Tirol is wintersport, Lederhosen en natuurlijk de plaatselijke ‘Anton mit sein Alpenknödels’ of zoiets. Dat treft. Waldcamping Naturns is vanavond namelijk het decor van het jaarlijkse ‘Waldfest’. Dus terwijl ik dit schrijf jengelt een accordeon er vrolijk op los en bezingt Anton in het onverstaanbaar dialect het mooie leven in de Alpen. Ik doe mijn best om niet stiekem met mijn voet op de maat mee te bewegen. Zeker als er af en toe ook een stukje gejodeld wordt. Voor de insiders: uiteraard is ‘Ein Prosit’ de revue al gepasseerd waarop ik bij gebrek aan iets anders mijn lege bidon maar even in de lucht gestoken heb.Toch wel bijzonder om te zien dat de mensen hier meer Tiroler zijn dan Italiaan. Dezelfde volksmuziek, het eten, de huizen; allemaal hetzelfde als aan de andere kant. Als je ergens de radio hoort dat is het steeds een Oostenrijkse zender.
Hoogmoed komt ten val
Grootse plannen had ik met die Stelvio. Maar na een regenachtige nacht met niet zo veel slaap en een paar keer kramp (je weet niet hoe en hoe snel je dan je slaapzak uit moet…) werd ik vanmorgen wakker met knallende spierpijn. Mijn wedstrijdje met de tourclub van gisteren was dus niet onbestraft gebleven. Omdat de camping van Glurns nogal last had van agressieve dazen wou ik daar niet blijven en heb ik sowieso afgebroken met het idee rustig naar Prad am Stilfserjoch te fietsen. Mocht het dan toch lekker gaan kon ik daar altijd nog een camping pakken, de boel opzetten en dan omhoog gaan.
Geen smoes
Gedachten die meteen teniet gedaan werden toen bij Prad am S. de weg 100m omhoog ging. Nee, 27km klimmen zat er vandaag echt niet in. En nog een nacht wachten zou wel kunnen maar de camping in Prad zag er nou niet zo gezellig uit dat ik er een hele dag zou willen vertoeven. Aanvoeren dat de klim vanwege bewolking misschien wat riskant zou zijn is een mooi excuus natuurlijk. Helaas gingen daarvoor iets teveel goed uitgeruste renners en bikers omhoog. Het zou ook niet helemaal eerlijk zijn om deze smoes te gebruiken.
Vergeet het maar
Daarom heb ik de Stelvio maar uit mijn kop gezet en ben ik in een lichte versnelling, langs de Etsch, naar Naturns gerold. Het was een beetje twijfelachtig weer. Soms bewolkt, soms zon. En ik ben ook twee keer natgeregend. Dat kwam alleen niet door het weer. De plaatselijke fruittelers zijn nogal fanatieke sproeiers en een fietspad weerhoudt ze er niet van om de kranen goed open te zetten. Rond lunchtijd was ik op de camping in Naturns en heb ik al luierend in de schaduw, met een boekje de dag doorgebracht. Een vitaminen- en koolhydratenbombardement moeten ertoe bijdragen dat de benen morgen weer de oude zijn.
Vooruitblik
Voor het stuk wat ik de komende dagen ga fietsen heb ik redelijk moeten puzzelen. Er staan niet overal campings en in de aanvullingen op de boekjes kwamen ook een paar complicerende factoren m.b.t. de overnachtingen naar voren. Daarom wordt morgen ook een relatief korte etappe (ca. 60km) tot de Kalterersee. Daarmee kom ik wel langs Merano en Bolzano, waar ik een ochtend- en een middagstop wil maken. Daarna gaat de reis via Trento richting Venetië. Ik heb de toegang tot internet hier ook maar even gebruikt om wat onderzoek te doen naar campings daar. Ik kan nu met een lijstje ‘als die niet dan die of die’ in de richting. Dinsdag hoop ik er aan te komen.
Servus! A presto e saluti a tutti!