Een dagje relatieve weelde. Toen ik rond een uur of acht wakker werd scheen de zon al. Dat beloofde wat. De campingwinkel was goed voor een luxe ontbijt met vruchtenyoghurt en croissants. Zelfs een kop verse cappuccino was niet teveel gevraagd. Ik heb nog even overwogen of ik het plaatje compleet zou maken met een krant maar omdat er alleen van Bild en de Telegraaf een exemplaar van vandaag hing, liet ik het nieuws maar even voor wat het was. Na een wasje ben ik op de fiets gestapt om even rond te kijken in / op het eiland-stadje Lindau. Eigenlijk niet echt een eiland want het is door twee wegen en een spoorbrug verbonden met de rest van de wereld.
Het voelt echter wel als een eilandje met alle watersportbedrijvigheid en rondvaartboten in verschillende mediterraan aandoende haventjes. Een beetje moeilijk te omschrijven maar de haventjes deden mij steeds aan Bassie & Adriaan denken. Toeristisch is het in ieder geval. De ochtend heb ik slenterend over en rond Lindau doorgebracht. Gewoon even genieten van het zomerse gevoel, de winkels en alles wat de toeristische trekpleister aan de Bodensee te bieden heeft. Met als enige aankopen een potlood (voor uitwisbare aantekeningen in de routeboekjes) en de nieuwe Der Spiegel ben ik teruggegaan naar de camping in Zech. Verder heb ik een postpakketje met onnodige spullen op de bus gedaan.
Garderobe en wieler-look
De zon was intussen al weer flink zijn best aan het doen. Een weerzien met een oude vriend. Dus zwembroek aan. En dat gaf dan weer een mooie gelegenheid om mijn enige broek snel te wassen en te drogen te hangen. Wassen is een beetje het lot van de fietser. Als je niet veel mee wilt nemen moet je wel veel wassen. Na het terugsturen van spullen bestaat mijn kledingkast geloof ik nog uit een afritsbroek, 2 T-shirts, een softshell-jack, 2 boxershorts, een zwembroek, 2 paar korte fietssokken en een gewoon paar, Teva’s, fietsschoenen, fietsbroek, fietsshirt, arm- en beenstukken, windjack, mouwloos shirt en een petje. Net zoals als de rituelen die ik gisteren benoemde lekker overzichtelijk. De rest van de dag heb ik relaxed aan en in het water gelegen in een enigszins onbeholpen poging om van mijn wieler-look af te komen. Wat inderdaad niet gelukt is omdat de witte stukken nu rood zijn geworden. Niet alleen op de fiets moet je goed smeren.
Tot zover de planning
Verder heb ik mij vandaag verdiept in boekje 2. Welke etappes ik wil doen en wanneer, hoe het dan een beetje uitkomt met campings en bezienswaardigheden. Niet te kort fietsen, niet te lang. En de conclusie is: ik zie wel. Er zijn teveel mitsen en maren en omdat er de komende etappes voldoende campings zijn hoef ik mij nergens zorgen over te maken. Morgen wordt een aanloop richting de beklimming van de Arlbergpas.
A presto e saluti a tutti!