Dag 13: Horstens – Dax (127 km)

“Saai hè?” zeiden we gisteravond nog tegen elkaar na het eerste stuk Les Landes. Ik wist dat er vandaag ook een stuk bosbouw aan zat te komen maar kon niet bevroeden dat het zo erg was. Ongeveer honderd kilometer voornamelijk bosbouw en rechte wegen, afgewisseld met nietszeggende dorpjes.

Goddelijk, een bocht!

In Les Landes heeft Napoleon voor de houtproductie dennenbomen laten planten. Me dunkt dat hij genoeg had. Na een dag ploeteren over die kaarsrechte wegen, met alleen af en toe bij een stroompje een slinger vertonen (wat een genot, een bocht!), had ik er in ieder geval schoongenoeg van.

Een zeldzame afwisseling in Moustey

Wat ook niet hielp is dat de richting waarin mijn kaarsrechte wegen lagen nou precies dezelfde richting was als waar de wind vandaan kwam. Het was vandaag dus een pittige mentale en fysieke training. Stevige muziek in de oren, kilometerteller strak boven de 25km p/u (proberen te) houden en hopen op de bocht.

Natuurlijk waren er ook dorpjes, maar omdat de meeste ontstaan zijn in de tijd dat er begonnen is met houtproductie en de inwoners daar nog steeds vaak hun brood mee verdienen, viel daar ook weinig eer aan te behalen. Al sluit ik ook niet uit dat mijn kop door al dat saaie malen gewoon niet op geïnteresseerd zijn stond.

Het beeld van de dag

Veligheid voor de pelgrim

Maar gelukkig ben ik er doorheen. Aangekomen in het stadje waar mensen vooral heen gaan om zichzelf onder te dompelen in een zwavelbad of een andere wellness-kuur te genieten. Dax. Het verlaten van de dennenbomen heb ik meteen gevierd op het eerste het beste terras waar ik langsreed onderweg naar de camping.

De camping waar ik, op vertoon van mijn credencial, echt voor een lachertje mocht staan. In Nederland zijn er gemeentes die meer vragen als toeristenbelasting. En er werd mij meteen op het hart gedrukt dat ik vooral de salle polyvalente moest gebruiken als het te gevaarlijk werd.

Wat? Ja, precies. Dat dacht ik dus ook. Er schijnt in de loop van de avond een enorm zwaar onweer aan te komen. Nou loopt de avond al even en heb ik inderdaad een paar spetters gevoeld maar ik denk dat de code oranje van de Fransen een beetje Nederlandse trekjes heeft. Het kan altijd meevallen.

Keuzes

Morgen moet ik kiezen of ik bij Carresse naar Oloron-Sainte-Marie of naar Saint-Jean-Pied-de-Port ga. De rekensom is simpel. Over de eerste is het nog 1160 km naar Santiago de Compostela en over de tweede ‘nog maar’ 960 km. Over veertien dagen wil ik aankomen, zodat ik nog een dag heb om de stad te bekijken.

Schrijven en rekenen aan de rand van het Boulodrome

Om het lastiger te maken; de eerste optie is wel de mooiste optie volgens velen. Toch neig ik naar Saint-Jean-Pied-de-Port, zodat ik iets meer ruimte heb om nog een paar rustdagen te pakken op plekken die ik wat uitgebreider wil bekijken. Ik slaap er nog nachtje over en neem morgen in de eerste drieëndertig kilometer mijn besluit.

Spanje komt nu echt dichtbij!

¡Hasta pronto y saludos a todos!

 

Eén antwoord op “Dag 13: Horstens – Dax (127 km)”

  1. Hoi Erik,
    Dat was dus ongeveer drie keer de Afsluitdijk?
    Ik vind het een hele prestatie dat je met bepakking en tegenwind gemiddeld 25 km per uur haalt.
    Groet,
    Corry

Vraag of opmerking? Laat gerust een reactie achter.

Deze site gebruikt Akismet om spam te verminderen. Bekijk hoe je reactie-gegevens worden verwerkt.