Ohne Hans

Zonder de begeleidende aanwijzingen van Hans Reitsma op pad. Kaart voorop, een grenzeloos vertrouwen in de Duitse ‘ausgeschilderte Radwegen’ en een aantal plaatsen waar ik sowieso langs moet gaan om het klimmen niet uit de hand te laten lopen. Mijn gok was dat het op die manier ongeveer 75 kilometer moest zijn maar de toeristische kaart liet nogal wat ruimte over voor het invullen van hoogtemeters. Vroeg opgestaan (ze beieren de gelovigen al om 6 uur naar de kerk) en net na half 8 op de fiets. Het ontbijt was een combinatie tussen inpakken, koffiedrinken en kletsen met alle andere fietsers die tot de kerkgang opgeroepen waren. Met het vooruitzicht dat ik 6,5 km mocht gaan dalen over haarspeldbochten had ik mijn helm al opgezet. ‘Los ging es!’ met volle vaart. Voor een kilometer of 3 want toen stond er een bordje ‘Weil der Stadt 16 km’, daar moest ik heen, omhoog. En voor ik er was waren de 16 inmiddels 25 geworden want de bewijzering in deze omgeving laat nogal te wensen over. Of ben ik de afgelopen dagen een beetje teveel verwend?

Heuveltje

Vanaf Weil der Stadt moest mijn plan beginnen. ‘Von Ort nach Ort’. En zoals het vaak gaat met plannen kon deze meteen overboord want middenin het centrum stond al aangegeven hoe ik naar Nürtingen (de gemeente waar Raidwangen onder valt) moest fietsen. Nog 64 kilometer. Dat betekende dat mijn gok redelijk goed was. Boodschappen voor de lunch en hup, in het zadel! Voornamelijk langs de Würm ben ik naar het zuidoosten gefietst. En inderdaad, het aantal beklimmingen viel mee… Het was zelfs een hele mooie tocht. Totdat ik vlak voor Raidwangen zat.

In mijn snelle onderzoek naar de juiste route had ik even over het hoofd gezien dat je om bij de Neckar te komen nog een klein heuveltje moest nemen. Het waren vier haarspeldbochten maar de 18% deed me helemaal terugschakelen en op de pedalen staan. Verzuren voor gevorderden, wel boven. En natuurlijk als beloning meteen weer omlaag naar de Neckar. Op de een of andere manier stond de laatste beklimming, van de Neckar naar Raidwangen, veel zwaarder in mijn gedachten opgeslagen. Ik was in ieder geval in een minuut of tien boven waar Ox ijskoude Johannisbeerensaft klaar had staan. Wat een godendrank zeg!

Deutsch üben

De gastvrijheid van Ox en Silvia is bijna bezwaarlijk. Of je het nu wilt of niet, omringd worden met alle goede zorgen zal je. Eten, drinken, wassen, alles. Om alvast in de sfeer te komen zijn we gaan eten bij de Italiaan, waar ik die sfeer nog een beetje heb proberen te versterken door Toscaanse pasta te nemen. Wat mij ertoe zette om na al die zakjes nu weer pasta te eten dat weet ik eigenlijk ook niet. Na het eten zijn we nog even Nürtingen ingegaan om te kijken of het Weizen hier net zo lekker smaakt.
Hoewel ik normaal altijd Engels gepraat heb met Ox, besef ik mij nu dat tot nog toe alles ‘auf Deutsch’ gaat. Misschien omdat ik er al een tijdje rondfiets? Met al die Hollanders om me heen heb ik het niet veel hoeven te spreken. Meer als het aanmelden op campings of het doen van de dagelijkse boodschappen was het niet. Mijn Duits komt in ieder geval weer versneld tot leven. Wat wel prettig is want volgens mij kan ik er tot Bolzano (Bozen) mee terecht.

Maar nu de hoogste tijd voor een goede nacht slaap. Hopelijk beieren ze hier iets zachter.

A presto e saluti a tutti!