Via Paderborn op en neer naar Warburg

Haar Nederlands klink als dat van een onzer landgenoten die er onterecht heilig van overtuigd is de Duitse taal machtig te zijn. Maar ik mag sofort mijn tzent aufsetten, doeshen en daarna vorbei kommen. De pot schaft gekookte aardappels met goulash dus Karin, een stevige Duitse dame, gaat er gemakshalve vanuit dat ik niet zelf ga prutsen met een brandertje. Ik moet tenslotte goed eten. Coronamassnahmen daar doet ze trouwens niet aan.

Lees verder “Via Paderborn op en neer naar Warburg”

Flierefluiten naar Hann. Münden

De camping ligt op een eiland in de Fulda en heeft een groot kampeerveld. Oordoppen plaatsen is aangeraden want de brug die over de camping loopt, draagt de doorgaande weg de stad in. Maar dat heb ik er wel voor over want het Radsbrauhaus midden in het centrum van Hann. Münden, ligt op vijf minuten wandelen. Het plan om nog dertig kilometer verder te rijden en morgen wat korter te fietsen, sneuvelt bij het beseffen van zoveel goeds.

Lees verder “Flierefluiten naar Hann. Münden”

Langs de Werra naar Thüringen

Als Google je vertelt dat je om Bremsbeläge moet vragen, heb je of een vreemde taaltik, of je bent iets heel belangrijks vergeten. Zonder de eerste optie meteen keihard uit te sluiten ga ik voor optie twee. Meenemen is niet in mij opgekomen omdat ik de fiets nog maar net heb. Daar ga ik er aan voorbij dat de Santos er ondertussen ook al 2100 kilometer op heeft zitten, waaronder een weekje bikepacken onder barre omstandigheden.

Lees verder “Langs de Werra naar Thüringen”

Met je tent aan de Werra

Als een van de twee nicht-autargische Gruppen heb ik een eigen badkamer tot mijn beschikking aldus de beheerder. Met twee van dit soort hokjes kan het nooit erg druk worden op de Camping an der Werra in Wasungen. Nou ja, camping, het is een open stuk terrein waar de visvereniging huist en waar je aan kunt leggen met je kano. De buurtbewoners gebruiken het als een soort stadspark en dat geeft het wel een bijzondere gezelligheid.

Lees verder “Met je tent aan de Werra”

Servus in Bayern

Gisteren waren er ook al een paar tegenliggers die de zuidelijke groet gebruikten als antwoord op mijn ‘hallo’ of ‘moin’. Vandaag pas ik deze dan ook maar toe. Je wilt tenslotte niet uit de toon vallen op het fietspad. Tussen Hildburghausen en Coburg ben ik definitief aangekomen in de deelstaat Bayern en dat is op de camping van Lichtenfels goed te merken. De zomer-editie van het Oktoberfest?

Lees verder “Servus in Bayern”

Kuren in Bischofsgrün

Dat ik met mijn Freedom Ride 2019-truitje vandaag dezelfde geel-zwarte shirt-sponsor heb als Wout van Aert, is meteen het enige vergelijk. Of toch niet. De meet ligt voor ons beide op een pleintje. Mijn Piazza del Campo heet echter Kirchenring. Het plan was om nog een dorpje verder te rijden en daar te kamperen, maar halverwege de koude Radler vraag ik om de de rekening en een Einzelzimmer.

Lees verder “Kuren in Bischofsgrün”

Tschüß Bayern – einde corona?

Dat er in Tsjechië anders wordt omgegaan met de corona-crisis valt mij pas echt op als ik ‘s avonds in het restaurant van de camping ga eten. Geen mondkapjes meer en personeel houdt zichtbaar geen afstand tot elkaar en de gasten. Ben ik in die korte tijd in Duitsland dan al zo gewend geraakt aan dit nieuwe abnormaal? Met een mengelmoes van ‘fijn, eindelijk weer gewoon doen’ en ‘ik hoop dat het goed gaat’ onderga ik het.

Lees verder “Tschüß Bayern – einde corona?”

Door het natte Tsjechische platteland

De vorige vooruitzichten en het zicht uit het raam van de hut komen niet overeen. Actuelere voorspellingen voorspellen niet veel goeds. Ik diep de arm- en beenstukken uit de tassen die mij daar samen met mijn knalgele regenjack doorheen moeten helpen. Over uitspraken als ‘het meeste valt naast je’ en ‘als je er de hele dag in zit valt het mee’ heb ik na vandaag een zeer ongenuanceerde mening.

Lees verder “Door het natte Tsjechische platteland”

Praag!

Geloof mij, ik heb het geprobeerd, maar de hoeveelheid brood, eieren, kaas, vleeswaren, zoetigheid en fruit die Jan mij voorschotelde kreeg ik met geen mogelijkheid op. En dan heb ik mij nog niet eens gewaagd aan de tafel met muesli en jam. Cyclopension Bertens mag je met recht een verborgen pareltje noemen. Dus als je nog eens onderweg bent richting Praag en je belandt zomaar in Strašice…

Lees verder “Praag!”

De fiets laten staan in Praag

Het fietsen zit er nu op. Wat rest is een volle dag om te voet te kijken wat de stad Praag allemaal voor mooist te bieden heeft. Volgens mijn telefoon zijn het ruim 36.000 stappen. Hele dagen door de stad lopen betekent ongemerkt veel kilometers maken. Dat is een keer wat anders dal fietsen. En over die stappen? Mijn benen zijn er heilig van overtuigd dat het er minimaal een paar duizend teveel zijn.

Lees verder “De fiets laten staan in Praag”