De Franse slag

Het is ‘menu fixe ce soir’ en toch weet de verstrooide ober van Ralais de Florette hier een heerlijke chaos van te maken. Alsof ik naar een slapstick zit te kijken. ‘Uw wijn – o ja, een glas. Uw soep – o ja, het brood. Uw nagerecht – o ja, lepel. Ondertussen beent hij driftig en volledig willekeurig heen en weer tussen de enkele hotelgasten, de bar en de keuken. Op het laatste station reageert hij duidelijk hoorbaar zijn frustraties af. Een bejaarde Britse heer krijgt onhandig de volle laag als deze ober het dienblad met wijn niet kan houden. De Brit, een gentleman, biedt zijn excuses aan… Zo’n avond.

Lees verder “De Franse slag”

De centrifuge van Gabrielle

Een uurtje eerder dan aangegeven meld ik mij op camping La Gabrielle in Romagne-sous-Montfoucon, waar ik rond de middag de trekkershut heb gereserveerd. Brood voor morgen wordt besteld en onder het genot van een koud biertje hoor ik van de Nederlandse eigenaar wat ik als gast moet weten en vooral het verhaal van deze kleine camping zelf. Erg gemoedelijk. Echt een plekje om te onthouden. En van alle unieke elementen springt de ouderwetse centrifuge er misschien wel bovenuit. Een zegen voor vaak wassende fietsers. Dat zou iedere camping moeten hebben.

Lees verder “De centrifuge van Gabrielle”

Gehavend landschap

De haan in het kippenhok naast mij is bij de les en kukelt mij vijf voor de wekker het bed uit. Ik pak rustig mijn spullen in terwijl ik mijn koffie en havermout-ontbijt soldaat maak. De bakker arriveert. In drieën past de baguette prima in een van de tassen en een croissantje kan je natuurlijk niet bewaren. Bij het afrekenen beloof ik Roland en mijzelf dat ik hier zeker een keertje terug ga komen voor een langer verblijf. In een tent, de hut of een van de gites.

Lees verder “Gehavend landschap”

Tussen Maas en Moezel

Yes! De zon schijnt weer en naast de hellingen heb ik nu ook de warmte om mij op af te reageren. Een soort afzien dat voor mij echt hoort bij een fietsreis. Waar ik de afgelopen dagen makkelijk uit wist te komen met mijn bidons, moet ik bij gebrek aan winkels teruggrijpen op de kennis dat de meeste begraafplaatsen ook een kraan hebben. Gisteren heb ik te weinig gedronken. Niet dat ik dat doorhad. Het was nog relatief fris, dus bemerkte ik pas op de camping dat ik nog geen liter gedronken had. Met een nachtelijke droge mond en hoofdpijn tot gevolg.

Lees verder “Tussen Maas en Moezel”

De Vogezen in

Naderende bergen merk je vaak aan de veranderende bouwstijl. Hout, daken die sneeuw kunnen hebben en natuurlijk heel veel in bloemenpracht getooide balkons. De bergen zelf kondigen zich vandaag ook al vroeg aan. De donkere contouren aan de einder verraden zodra ik het Seille-dal uitklim wat er komen gaat. Ik had dit bij de Alpen, ik had dit bij de Pyreneeën en heb het dus ook bij de Vogezen. De drang om er zo snel mogelijk te willen zijn. Doortrappen.

Lees verder “De Vogezen in”

Rustdag met 1200 hoogtemeters

Het einde van de reis is alweer in zicht en ik moet een beetje plannen om op tijd – lees niet te vroeg – in Bazel aan te komen om daar de trein terug te nemen. Dus vandaag een korte etappe en dat komt goed uit want het weer is vannacht omgeslagen. Druilerig, nat en flink frisser dan de afgelopen dagen. Daarbij is het hier in de buurt niet bepaald plat én heb ik een camping met bivak-hutten gevonden, waar ik beter kan vertoeven dan in mijn tentje. Allons!

Lees verder “Rustdag met 1200 hoogtemeters”

Dalen is een kunst

Omlaag. Onderin de beugels, laag blijven. Remmen voor de bocht. Binnenbeen hoog, druk houden op het buitenbeen én de binnenhand. Een blik achterom, buitenbocht tot je door kan kijken en dan via binnen weer naar buiten. En oja, checken op tegenliggers, grint, kuilen en ander gevaar. Oftewel – ik sta enigszins trillend (niet alleen van de kou) beneden in Turckheim maar wel met een smile van oor tot oor. Naar blijkt is dit niet eens de mooiste afdaling vandaag.

Lees verder “Dalen is een kunst”

Laatste fietsdag

Van zo‘n spetterende finale had ik niet durven dromen. Sterker nog, een beetje minder spetterend was ook prima geweest. Tijdens het laatste broodje op Frans grondgebied begint het te druppelen en van de regen in de drup wordt het vanzelf gieten. Ik sta droog maar na een half uur geef ik het wachten op. Als je eenmaal door bent is het water heerlijk. Welkom in Zwitserland. Wat is dit stuk toch mooi groen… Mijn voornemen om er een toeristisch ritje van te maken gaat overboord. Ik trap flink door tot ik voor Basel SBB Bahnhof sta.

Lees verder “Laatste fietsdag”

Podcast-debuut

 Als je als kind al met je moeder op vakantie naar Ommen fietst, kun je wel spreken dat hét met de paplepel is ingegoten. Enthousiast vertelt Erik in deze aflevering over zijn eerste tochten en hoe hij als ongelovige pelgrim naar Santiago reed. Maar ook hoe hij zijn Groene Ronde van Ierland beleefde, waar de geschiedenis op straat ligt en hoe hij het nummer Zombie van The Cranberries niet meer uit zijn hoofd kreeg. Dat je na een warme en iets te lange fietsdag ‘met een pak yoghurt voor de supermarkt helemaal zielsgelukkig kan zijn!’  
Lees verder “Podcast-debuut”

Inpakken en wegwezen

Nu zowel de gewone klok als de avondklok een uur vooruit gaan, het vooral van achter glas steeds behaaglijker wordt en corona voorlopig nog wel even roet in het eten blijft gooien als het gaat om langere reizen, ben ik wel weer toe aan een verzetje. De jaarlijkse traditie om met de Paasdagen te gaan mountainbiken in de Ardennen slaan we nog een keer over. Het is dus de hoogste tijd om het rondje Nederland uit de kast te halen.

Lees verder “Inpakken en wegwezen”