Categorie: Homepage

Na een wat regenachtige nacht is het toch het zonnetje die voor wekker speelt en mij er meteen op wijst dat ook hier in het noorden smeren zeer verstandig is. Zo gezegd, zo gedaan, terwijl ik mij in het lycra hijs. Ik neem de tijd vanmorgen. Eerst even mijn tassen herschikken, de tent laten drogen, een kop koffie en genieten van het meer. Kijken dan hè. De duik komt later wel. Ontbijt is een reepje, want ik denk binnen een paar kilometer een supermarkt te hebben.

Als je van weeromstuit tijdens het fietsen in de wildernis je heil zoekt bij een podcast, dan weet je dat je een overdosis natuurschoon te pakken hebt. Een uur na vertrek sla ik linksaf een pad in en mijn navigatie vertelt dat ik dat ruim dertig kilometer moet volgen voor er weer een afslag kom. Daarna een mededeling van gelijke aard. Enkele uren alleen met het geknisper van het gravel onder mijn banden en een weg die mij langzaam naar het hoogste punt van dit stuk van de route voert.

De hittegolf die in de afgelopen dagen Europa teisterde, is ook hier gearriveerd. Op z’n Zweeds dan hè. Overdag in de zon wordt het knap warm en brandt de zon flink, maar zodra er een wolkje voor schuift dan is het meteen weer fris. Dat merk je vooral ook ‘s avonds. Als de zon eenmaal richting de horizon zakt, koelt het meteen af. En ‘s nachts al helemaal. Mijn zomerslaapzak redt het net maar gaat helemaal dicht, inclusief de capuchon. En ‘s morgens? Om acht uur loop je al het risico te verbranden.

Niks geen zon als ik wakker word. Als ik naar buiten kijk is het bewolkt en wanneer ik de deur uitstap is het ook nog eens nat. Een nachtje vandrarhem blijkt een goed idee te zijn geweest, bedenk ik mij tijdens het koffiezetten in de gemeenschappelijke keuken. Het onder de mensen te zijn is trouwens wel in het water gevallen, want ik ben de enige gast. Buiten op de camping staat nog een handjevol campers, dus als de nood echt hoog was geweest dan had ik die nog lastig kunnen vallen.

Het supermarktje in Stamnäs, waar ik ontbijt en koffie hoop te krijgen is nog niet open. Een kwartiertje wachten in de dan al heerlijke zon is geen straf. Wel jammer dat ze niet de verse broodjes hebben waarmee ik tot nu toe zo verwend ben. Het wordt een zak met zoete kanelbullar-achtige drolletjes. Qua suikers zullen ze niet voor vers brood onderdoen. In plaats van koffie serveren ze yoghurtdrink – vers uit het koelvak.

Een hotelontbijt in Scandinavië is een belevenis op zich. Ja, je kunt je ook te buiten aan de gebakken eieren, maar er is zoveel meer. Mijn eerste ronde? Zelfgemaakte granola en vers fruit, met yoghurt. Daarna een paar dikke plakken brood met kaas, zalm en een keur aan versgesneden groenen als komkommer, radijs, tomaat en paprika. Om het af te maken nog een rondje vers fruit. Uiteraard met een paar stevige koppen koffie. Gewone filterkoffie waar je lekker wakker van wordt.

Buiten wat klusjes, een retourtje supermarkt voor een lunch en enkele duiken in het meer doe ik helemaal niets vandaag. Ja, in schaduw zitten en lezen. Benen omhoog houden en ze tot rust laten komen. Dat valt nog nog niet mee. Na acht dagen fietsen is een dag stilzitten zowel heerlijk als saai. Ik merk dat ik een beetje ongedurig word en het duurt even voor ik mij aan nietsdoen kan overgeven. Als ik uiteindelijk in de loop van de middag een flink stuk heb gezwommen en op een vlot, in de zon, lig uit te hijgen, val ik zowaar gewoon in slaap.

Het is half zeven als ik wakker word. Er komt toch een straaltje zon tussen de bomen door en die weet mijn tent goed te verwarmen. Dus inpakken en afbreken in mijn zwembroek, met fiets en al naar het toiletgebouw, een frisse duik en daarna pas in het lycra. Koffie en een broodje bij het tankstation en ik ben en route. De klim het dorp in is meteen een goede test om te kijken hoe mijn benen zijn. Ze protesteren licht, maar geven zich snel gewonnen. Die kunnen wel wat hebben vandaag.