Verhalen tussen bikepacktrips en fietsvakanties
Het begint een beetje een vast ritueel te worden. Ik val in een gat als de reis voorbij is. Niet qua fietsen hoor maar wel qua schrijven. Met name de inspiratie. Alsof ik alleen maar iets te vertellen zou hebben als ik zelf bezig ben. Met de voorbereidingen of het fietsen zelf. Dus eenmaal terug van mijn Ierland-avontuur verdwenen mijn vakantiefiets en de verhalen in de schuur voor een lange herfst en winter.
Lees verder “Een nieuw seizoen”
Morgen stap ik in IJmuiden aan boord van de Princess Seaways voor de reis naar Newcastle. De laatste adjustmets aan de fiets zijn gemaakt en uiteraard heb ik zowel fysiek als online nog een rondje gemaakt bij de Bever. De tassen zijn ingepakt en de laatste apparaten hangen aan de stroom. Het huis is aan kant, de koelkast zo goed als leeg en ik ben klaar voor de reis.
Lees verder “Het vertrek is in zicht”
‘You can walk aboard!’ De man met de walkietalkie en de fel-oranje jas wijst naar het gat in de boeg van de Princess Seaways. Ik loop met de fiets aan de hand via het schip op. Na wat geharrewar mag ik deze vastzetten tegen de scheepswand en loop ik met de spullen voor de nacht naar boven. Gisteravond heb ik er nog voor gezorgd dat alles wat ik aan boord nodig heb in dezelfde tas zit. De andere tassen blijven aan de fiets hangen. Een mengelmoes van hoop en vertrouwen dat het wel goed zal komen. Het voorkomt in ieder geval veel slepen.
Lees verder “Met de ferry naar Hadrian’s Way”
Vroeg licht in mijn kleine tentje, wakker, dus uit de veren. Om een uur of half acht zit alles in de tassen en die hangen op hun beurt aan de fiets. Alleen komt mijn bestelde ontbijt pas om half negen. Geen nood, een stoeltje is zo uitgeklapt en koffie in een mum van tijd gezet. Met de ochtendzon die al flink haar best doet is het prima uit te houden.
Lees verder “Dwars door zuidwest Schotland”
Vandaag een dagje hustle and bustle om de Ierse Zee over te steken. De ferry vertrekt aan het einde van de ochtend vanuit Cairnryan en dat ligt op een half uurtje fietsen van Aird Donald Caravan Park in Stranraer. Het is fris als ik wakker word. Op het veld is het rustig. Het seizoen is nog niet begonnen en ik kan mij ook voorstellen dat Stranraer niet direct een topbestemming is voor kampeerder. Zonder iemand tegen het hoofd tegen het hoofd te willen stoten; het is een beetje het kleine broertje van IJmuiden, met de ferryhaven die een stukje verderop ligt.
Lees verder “De overtocht naar Noord-Ierland”
Een hels kabaal op de binnenplaats van Belfast International Youth Hostel. Midden in de nacht draait het zwerfafval rondjes in een hoek. Het waait. Sterker nog, het stormt. Ik weet niet beter dan dat het weer iets minder zou worden de komende dagen maar Storm Hector komt voor mij onverwacht. Hij trekt in de nacht van west naar oost over het eiland en wordt gevolgd door een stevige westenwind. Komt tijd, komt raad. Ik besluit om het gewoon te proberen. In het slechtste geval moet ik met wind mee terug naar Belfast.
Lees verder “Hurricane Hector en de Omagh Bombing”
Na een goede nacht slaap en een ontbijt waar je een weeshuis mee zou kunnen voeden, zit ik weer op de fiets. Stap een is Enniskillen, een kilometer of 50 van Omagh af. De route voert weer door boerenland. Niet onaardig maar wel een beetje meer van hetzelfde. De dag begint droog en de B&B-eigenaren geven mij een prachtig en zonnig weerbericht mee maar voegen de disclamer ‘be aware, it might be totaly wrong’ er meteen aan toe. En zo geschiedde. Ideaal tenue voor de dag is regenjas en korte broek. Dan blijf je van boven lekker droog en de benen die trap je wel warm.
Lees verder “Eindelijk in Éire”
Om een uur of zeven word ik wakker van een licht warme gloed op mijn tentje. Ondank dat ik mijzelf een slome start beloofd heb, kan ik niet anders dan uit mijn slaapzak kruipen. Al is het alleen maar om een keer droog in te pakken. Luieren kan dan wel tijdens het ontbijten in de campers kitchen. Zo gezegd, zo gedaan.
Lees verder “Via Mayo naar Connemara”
Alles is toch mooier als de zon schijnt? Dat geldt zeker voor Ierland. Terwijl ‘s nachts de regen nog tegen de ramen van mijn kamer slaat, heeft de lucht als ik opsta een hoop blauw te bieden. Met frisse motivatie en alleen maar droge spullen, pak ik mijn tassen weer in en doe ik mij tegoed aan het selfservice-ontbijt. Een flinke bak porridge moet mij door de dag helpen en voor het lekkere maak ik toast met jam.
Lees verder “De Gaeltacht in de zon, Aran-eilanden en Doolin”
Het is ‘s avonds inderdaad gezellig in Doolin als ik na het eten nog even naar de overkant ga voor een afzakkertje bij Fitz’s pub and eatery. Met een publiek dat een mengsel is van zowel lokaal als toeristen van over de hele wereld, beginnen om een uur of half tien een paar muzikanten te spelen. Geen zang, alleen muziek. Vrolijk melancholisch. Ik bestel een rokerige Ierse whiskey en zit omgekeerd aan de bar een uurtje te mijmeren bij dit schouwspel.
Lees verder “Over de River Shannon en de Connor Pass naar Dingle”