Door de uitnodiging om over mijn fietsreis naar Rome te komen vertellen op de Fiets- en Wandelbeurs begon het weer te jeuken. Om goed beslagen ten ijs te komen bij het voorlichten van medefietsers, heb ik mijn oude blog nagelezen. Toen wist ik het zeker. De vakantiefiets gaat uit de schuur, de tassen gaan er weer op en ik ga weer op pad. En na een dag onder de fietsers was het helemaal gedaan.
Waarheen?
Een rondje om de Baltische Zee? zwerven door Zweden? Alle Scandinavische hoofdsteden met de fiets? Eerst liep ik te dubben over het hoge noorden. Beperkte vakantiedagen, het mogelijke koude, natte weer, reisgedoe heen & terug en Scandinavische prijzen maakten voor mij dat de keuze toch op het zuiden is gevallen.
Na Rome 2012 volgt in juni de Sint Jacobs fietsroute, Santiago de Compostela. Opnieuw langs pelgrimswegen, wederom een ongelovige bedevaart, maar nu naar Spanje.
Het doel en de reis
Op de een of andere manier hebben de pelgrimswegen ook op mij hun aantrekkingskracht. Het idee dat eeuwen en eeuwen mensen dezelfde route hebben genomen, op zoek naar zichzelf, iets hogers of gewoon omdat ze daartoe veroordeeld waren, geeft de reis een prettige lading. Santiago de Compostela – voor pelgrims uit heel Europa moet het al eeuwen haast magisch geklonken hebben.
Een heilig doel ver voorbij de horizon om op eigen kracht naartoe te gaan. Want hoe vaak je mij ook zal horen beweren dat het om de reis gaat en niet om het eindpunt, er is toch een eindpunt nodig voor de reis die je als doel gesteld hebt.
De riten
Of ik stempels ga verzamelen weet ik nog niet en misschien ga ik ga wel op de een of andere manier iets doen met de Jakobsschelp. Wellicht zal ik een klein steentje van huis mee nemen om achter te laten bij het grote ijzeren kruis bij Rabanal del Camino.
Ik ben niet gelovig maar de symboliek van het achterlaten van je lasten spreekt mij wel aan. De pragmaat in mij roept dan dat die lasten ook echt symbolisch moeten zijn, dus voor mij geen kinderkopjes in de fietstassen hoor.
Schrijvende reiziger
De reis begint origineel in mijn geboortestad Haarlem en voert over routes die gebaseerd zijn op oude pelgrimskaarten. Ca. 2500 kilometer. In gedachten zie ik al fietsend het landschap, de bouw en de cultuur langzaam veranderen naar de mediterrane loomheid van de zomer.
En ik zie mijzelf zitten en schrijven over wat ik gezien en beleefd heb. In een Belgisch café, op een Frans terras of in een Spaanse hosteleria. Want net als de vorige reis wil ik de liefde voor de fiets en het verhaal weer leven inblazen. De boekjes zijn binnen, de terugreis is gereserveerd. Ik kan niet meer terug – eh… – juist wel.
¡Hasta pronto y saludos a todos!