Of het de slechte nachtrust is, het door regen zo nu en dan troosteloze landschap of de oneindige reeks militaire begraafplaatsen – ik krijg de tekst van Willem Vermandere’s ‘Duizend Soldaten’ niet uit mijn hoofd.
A’j van z’n leven in de westhoek passeertLees verder “Heuvelland en de Artois”
Deur regen en noorderwinden
Keert omme d’n tid die j’ alhier passeert
D’n oorlog ga j' hier were vinden
Ja 't is d’n oorlog da 'j hier were vindt
En 't graf van duuzend soldaten
Altijd iemands vader altijd iemands kind
Nu doodstille en godverlaten
Laat de bomen nu maar zwijgen en dat 't gras niets verteld
En de wind moet 't ook maar nie zingen
Dat julder'n dood tot niets hè geteld
Dat waren al te schrik'lijke dingen