Verhalen tussen bikepacktrips en fietsvakanties
De laatste avond werd ik nog getrakteerd op zang en dans. De volgende dag ging ik als gewone toerist met de taxi naar het vliegveld en via Madrid terug naar Nederland. Met een hoofd vol herinneringen aan een prachtige reis. Het was voorbij en het gewone leven zou spoedig weer beginnen. Een beetje weemoedig maar ook wel weer met zin om naar huis en aan het werk te gaan. Lees verder “Weer thuis”
Langzaam begint een soort van zenuwen zich meester van mij te maken. Het woord zenuwen dekt de lading niet helemaal. Het gevoel dat erbij hoort ligt ergens tussen spanning, onrust en erg veel zin. Na het weekend wijst mijn voorwiel naar het zuiden. Rome, ik kom eraan. De lijst met dingen die nog gekocht, geregeld en gedaan moeten slinkt zienderogen. Lees verder “Laatste loodjes, eerste zenuwen”
Vandaag is mijn laatste dag thuis. En de laatste dag waarop ik het Nederlandse ‘zomerweer’ aan mij voorbij kan laten trekken zonder er verplicht in te moeten staan. Al geniet ik nu van een waterig zonnetje in de studeerkamer, de weersverwachtingen laten niet het allerbeste zien. Vrij vertaald is een neerslagkans van 85% een garantie op een nat pak. Lees verder “Pronti a partire…”
De eerste die beweert dat Nederland plat is nodig ik uit om de route te fietsen die ik als opwarmertje gekozen heb voor mijn reis naar Rome. Als je van Zwolle naar Mook fietst kom je allerhande sluipmoordenaars tegen die zich ongemerkt vastbijten in je kuiten. Kijkend op de kilometerteller denk je eerst dat je jezelf toch een beetje overschat hebt maar om je heen blijkt Lees verder “Dag 1: Zwolle – Mook”
Daar sta je dan, in je La Chouffe wieleroutfit. Pal voor de brouwerij van Hertog Jan en tot overmaat van ramp ook pal voor het bijbehorende proeflokaal. Ik heb serieus staan twijfelen om het er toch even van te nemen, gewoon voor het moment. Uiteindelijk heeft het verstand gewonnen. Arcen ligt namelijk nog niet halverwege het Lees verder “Dag 2: Mook – Roermond”
Na het Hertog Jan debacle van gisteren is het een groot genieten, zo’n halve liter Haeffenweizen. En het terras aan het water, op steenworp afstand van waar de tent staat maakt het plaatje compleet. Stacaravans, smerig sanitair en aardige mensen. Zo stond de camping in Echtz, een paar kilometer buiten Düren, omschreven. Op het sanitair na Lees verder “Dag 3: Roermond – Echtz”
Als het je voor de wind gaat dan voelt dat goed en als het alsmaar bergaf met je gaat heeft dat ook zo zijn voordelen. Inspanning wordt ontspanning en afstanden klein. Vandaag ging het voor de wind over de Zülpicher Börde en bergaf door de Ville. Een mooie combinatie dus. Tussendoor nog even snel de benen getest op een paar kleine heuveltjes Lees verder “Dag 4: Echtz – Remagen”
Soms heb je van die momenten dat je wakker ligt en complete theorieën ontwikkelt hoe jij kinderen wél zou opvoeden. Vannacht kende die momenten! Tussen de vakantiefietsers stond een bijzonder Duits gezinnetje met een bellende moeder, een jonge vader (of oudere zoon uit eerder huwelijk?) een meisje van 12 á 15 (door het overgewicht moeilijk te bepalen) Lees verder “Dag 5: Remagen – St. Goar”
En Jantje was hierin een van de weergoden. Ik citeer een Duitser die ik hoorde toen ik op de camping van een trockener Weisswein genoot: “Scheisse! Es ist ende Juli und ich trinke heisse Choco mit Sahne.” Daarmee wil ik maar zeggen dat ik niet de enige ben die het vreemd vindt. Regen en zonneschijn wisselden elkaar vandaag onvoorspelbaar af zodat je stond te smeren als je eigenlijk een regenjack moest pakken en vice versa. Maar niet getreurd, op de cruciale momenten is het tot nu toe steeds droog gebleven. Op de momenten dat de zon er is merk je dat het langzamerhand steeds warmer begint te worden. En de Wettervorhersage seht gut aus want we gaan naar de 28-30 graden toe. Kom maar op met die zomer!
Lees verder “Dag 6: St. Goar – Leeheim”
Wie het verzonnen heeft mag de spreekwoordelijke Joost weten. Er schijnt deze dagen iets groots te gebeuren op de Hockenheimring. En dat trekt zoveel publiek dat in de wijde omgeving geen betaalbare slaapplaats te vinden is. In ieder geval niet in een Wormser pensionnetje of zoiets. De keuze: 30 kilometer doorrijden of €50 lappen voor een ‘Einzelzimmer’ met gedeelde douche. En geen WiFi… Fietsen dus! Niks korte etappe en ciao halve rustdag. Ik heb nog 1 schone onderbroek dus ik kan met gemak twee dagen vooruit. Morgen ga ik in de herkansing.
Lees verder “Dag 7: Leeheim – Altrip”