Langzaam begint een soort van zenuwen zich meester van mij te maken. Het woord zenuwen dekt de lading niet helemaal. Het gevoel dat erbij hoort ligt ergens tussen spanning, onrust en erg veel zin. Na het weekend wijst mijn voorwiel naar het zuiden. Rome, ik kom eraan. De lijst met dingen die nog gekocht, geregeld en gedaan moeten slinkt zienderogen.
Wikken en wegen
Al dagen ligt er een verzameling uitrusting en andere begage in de woonkamer. De tassen zijn al meermaals in- en uitgepakt, gewogen en heringedeeld. De inhoud is doorlopend tegen het licht gehouden en zowel op gewicht als waarde gewogen. De vraag “hoe hard heb ik dit nodig?” hangt als een zwaard van Damocles boven alle spullen die verwikkeld zijn in de strijd om mee te mogen naar Rome. Langzaamaan heb ik het idee dat ik uitkom op een definitieve lijst.
Vierdaagse
In de hele voorbereiding heb ik maar één kleinigheidje over het hoofd gezien. De Nijmeegse vierdaagse. Aanstaande maandag wil ik de eerste etappe rijden. Van Zwolle naar de route. En de meest eenvoudige optie is om die route ter hoogte van Nijmegen op te pikken. Maar aangezien daar dinsdagmorgen een paar mensen beginnen met wandelen is de kans op een overnachtingsplek natuurlijk nihil. Stom. Niet aan gedacht. Gelukkig is er in Mook het Scouting kampeerterrein Herrendal en wist de beheerder mij te vermelden dat er nog wel een plekje vrij is. De eerste dag zal dus ook meteen een flinke dag worden.
A presto e saluti a tutti!