Jong geleerd

Het is niet zo dat ik van jongs af aan altijd fietsreiziger heb willen zijn. Toch was het in ons gezin met vier kinderen onontkoombaar. Door een te krappe achterbank was mijn moeder genoodzaakt om met de oudste twee op de fiets te stappen en na een paar dagen in Ommen aan te sluiten bij de rest van de familie. Mooie tochten door de Nederlandse landschappen met vernachtingen bij familie, NIVON-huizen of B&B’s.

Drinkyoghurt

Tijdens die tochten heb ik de smaak te pakken gekregen. De smaak van zere benen en eindeloze wegen met tegenwind, de smaak van moe en voldaan aankomen maar vooral de smaak van de hongerklop die met een halve liter koude yoghurtdrank op de stoep voor de supermarkt verslagen kan worden. Daar heb ik nog vaak aan gedacht als ik in mijn fietskleding hongerig langs de schappen struinde.

Trots

Wat ik vooral heb overgehouden aan mijn eerste fietstochten is het speciale gevoel dat zich van je meester maakt als je helemaal op eigen kracht een grote afstand overbrugd hebt. Dat trotse gevoel van een mooie prestatie heeft mij keer op keer teruggedreven naar de fiets. De fiets als middel om samen met een schoolvriend in Giethoorn te komen en later de fiets als doel. Twee pubers op avontuur die het helemaal tot Münster gered hebben.

Eenzame fietsreis

Toch heeft het tot begin deze eeuw geduurd voordat ik de liefde voor de eenzame fietsreis echt ontdekt heb. Op een omgebouwde Merida mountainbike met 28-inch wielen en de gele Ortlieb tassen die ik nog steeds gebruik. Doel was om op de bonnefooi door de Ardennen en Noord-Frankrijk, via Verdun in Parijs te komen.

Sindsdien snap ik waarom in de Ardennen het WK mountainbike gehouden kan worden en weet ik dat de camping van Euro Disney totaal ongeschikt is voor fietsreizigers. De afzetters. Na Parijs ben ik doorgereden naar de kust om vanaf daar via de Noordzee route terug naar huis te rijden.

Echte fietsvakanties

Ondertussen waren mijn ouders ook verslingerd geraakt aan het fietsen. Met twee mooie Koga’s zijn ze naar Rome getogen. Mijn gele Ortliebs waren jaren eerder dan ik in de Italiaanse hoofdstad. Op de Koga van mijn vader ben ik via Radweg R1 naar Berlijn gereden. Een reis van ongeveer een tien dagen waarin ik voorgoed verslingerd ben geraakt aan die stad en de fiets.

Sinds deze reis weet ik dat ik moet fietsen met een mooi doel in het vooruitzicht. Precies dat is de reden dat ik in 2012 gekozen heb voor Rome en dit jaar mijn zinnen heb gezet op Santiago. Het is niet zo dat al mijn vakanties in het teken hebben gestaan van de fiets. Soms sloeg ik door werk de zomervakantie over, soms koos ik expliciet voor de winter en soms bracht ik de vakantie door op een tweewieler zonder trappers.

Maar terugkijkend koester ik de mooiste herinneringen aan de reizen op de fiets. Zeker nu ik tijdens mijn reis naar Rome ontdekt heb hoe leuk het is om tijdens de reis te schrijven en zo mijn belevenissen te delen met iedereen die het wil lezen.

 

Vraag of opmerking? Laat gerust een reactie achter.

Deze site gebruikt Akismet om spam te verminderen. Bekijk hoe je reactie-gegevens worden verwerkt.