De wekker had een raar geluid deze morgen. Tikkend. En het leek van buiten te komen. Op mijn tentdak om precies te zijn. Heel eventjes maar en toen hield het op. Door de geopende rits stroomde de geur van de natuur die het eerste water sinds tijden opvangt, maar veel gelegenheid om daarvan te genieten gunde ik mijzelf niet. Ik heb namelijk een hekel aan een natte tent inpakken als dat niet persé moet.
Ingepakt en wel voor zeven uur op de fiets. Geen tijd genomen om koffie te zetten. Een paar Madeleines, een bidon water en gaan. De regen bleef nog even uit. Let wel, nog even. Het zou een hele modeshow worden deze dag. Verkleedpartijen tot en met. Maar onder donkere wolken met in de verte een regenboog zat ik voorlopig droog en was ik onderweg naar mijn vaste afspraak met de bakker en de bar-tabac.
Rolluikendag
De betrouwbaarheid die ik ze eerder toeschreef geldt echter in deze streek niet voor maandagen. Dat is hier hun wekelijkse rolluikendag. Pas na een kleine dertig kilometer, toen ik aangekomen was in Saint-Emilion, vond ik vlak voor het stadje een supermarktje waarvan de madame ook geen leuk weekend gehad leek te hebben. Alleen het hoogst noodzakelijke ingeslagen.
Meteen na mijn vertrek uit Minzac reed ik door de wijngaarden. Van Château zus tot Grand Cru zo. De ene welvarend en groot opgezet, de ander kleinschaliger en kneuteriger. Het was wijn dat de klok sloeg. En ik heb nog nooit zoveel rare, smalle landbouwvoertuigen gezien.
Ondertussen had ik mijn regenjas al een paar keer aan en weer uitgetrokken. Zelfs even mijn ‘spatlappen’ voor mijn bovenbenen tevoorschijn gehaald. Ze werken beide naar tevredenheid maar ja, klimmen in iets waterdichts, al ademt het nog zo goed, blijft zweten geblazen.
Het Vianden van de Bordeaux
Saint-Emilion is een mooi historisch stadje meer weer al veel kleine straatjes die kriskras door elkaar lopen. Helaas is het niet alleen de wijnstreek in de regio, het trekt ook ladingen toeristen. En daar heeft het zich keurig aan aangepast. De espresso-index staat hier op €2,50 en dat is een tot anderhalf keer zoveel als bij en gewone bar-tabac.
Toen er voor mijn neus een lading Duitse gepensioneerden met jarenlange ervaring (sinds mijn vader met pensioen is let ik meer op mijn woordeaan kwam lopen en zich schreeuwend – ja echt – meester maakte van het pleintje, ben ik maar weer opgestapt.
Een luisterend oor
Tussen de buien door ben ik naar Cadillac, zo’n dertig kilometer verder, gereden. Had ik tot dan toe vooral kleinere buitjes te verstouwen gehad, nu regende het serieus. Als een goed pelgrim betaamd heb ik mijn heil gezocht in het huis van God. Niet om te bidden dat het over zou gaan maar wel om de periode totdat dat zou gebeuren uit te zingen.
Op het marktplein van Cadillac kwam ik een dame tegen. Goed zeventig, die bleek te horen bij de Koga die tegen de Pharmacie gestald stond. Zij was al sinds eind mei onderweg. Alleen en met de tent. Haar man was een jaar geleden overleden. Ze vertelde honderduit over haar reis en de reis die haar te wachten stond. Ik had een beetje met haar te doen, zo in de regen.
Tout droit
Na de wijn kwam het hout. Kilometers op de rechte eindeloze wegen door de houtkapbossen van Les Landes, om uiteindelijk uit te komen op de camping in Hostens, een weinig aansprekend dorp bij een recreatiegebied. Ook hier had de maandag toegeslagen. De camping ligt naast of bij een terrein waar jeugdkampen gehouden worden en leek open. Er stonden tenslotte een paar tenten.
Bijkletsen
Maar geen beheerder, geen openingstijden, niets. Omdat ik min of meer had afgesproken met Johan en Ria (vrienden van mijn ouders) die ook onderweg zijn op de route, heb ik toch even rondgevraagd. De mevrouw die de lakens uit leek te delen op het jeugdkamp vertelde mij dat ik gewoon mocht gaan staan. Gratuite.
Onder het genot van koffie, hapjes uit de fietstassen en de laatste vijf Kronenbourgs van de snackbar verderop (aan een fles wijn konden ze mij niet helpen, désolé), hebben we bijgekletst en de vakantie-ervaringen uitgewisseld. Inclusief de verhalen over onze wederzijdse kennis op het marktplein van Cadillac.
¡Hasta pronto y saludos a todos!