Dag 1: Zwolle – Mook

De eerste die beweert dat Nederland plat is nodig ik uit om de route te fietsen die ik als opwarmertje gekozen heb voor mijn reis naar Rome. Als je van Zwolle naar Mook fietst kom je allerhande sluipmoordenaars tegen die zich ongemerkt vastbijten in je kuiten. Kijkend op de kilometerteller denk je eerst dat je jezelf toch een beetje overschat hebt maar om je heen blijkt dat je elke keer een beetje hoger gaat. Vooruit, bij Nijmegen verwacht je dat want ze organiseren niet voor niets ieder jaar een Zevenheuvelenloop. Het stuk tussen Apeldoorn en Arnhem viel me echter behoorlijk tegen. Vooral omdat ik, een stukje verkeerd rijden niet meegenomen, bijna geen afdalingen heb gezien. Ik heb ze in ieder geval niet als dusdanig beleefd. Mijn moment van “Weg met die tassen!” kwam toen ik zwoegend op de hei van Deelen werd ingehaald door twee ouden van dagen. Gelukkig zag ik op tijd dat ze wel heel kwiek omhoog gingen en dat ze van die dikke bagagedragers hadden.

Verwachtingen waarmaken

Waarom wordt er de laatste tijd zo geëmmerd over de weersvoorspellingen? Feilloos waren ze vandaag. Bij het vertrek rond de klok van negen en met Willem en Robby voor de respectievelijke fotografische vastlegging en sleuteloverdracht, straalde de de zon voorzichtig maar dapper. Korte mouwen en korte broek waren het devies. Met een straffe zuid-wester (weer zo’n schot in de roos voor de nazaten van Pelleboer) reed ik aan de hand van de knooppuntenroute eerst links en daarna rechts op de IJsseldijk en verder naar het zuiden.

Een brug te ver

Er was voor de loop van de dag regen beloofd en die dag begon te lopen toen ik in Arnhem via de John Frostbrug (nee, Sean Connery was er niet) de Rijn overstak. Een eerste contact met de rivier die nog een paar keer terugkomt, later. Het is nu een goed eind in de avond maar die dag loopt nog steeds. Onafgebroken. De arm- en beenstukken moesten er aan te pas komen om het lijf warm te houden en ondanks mijn regenjack ben ik verre van droog overgekomen. Helaas. Maar in het zuiden…

Afdak

Door de weersomstandigheden had ik geen zin meer om in Nijmegen nog even bij de vierdaagse festiviteiten te kijken. Ik ben meteen doorgereden naar Scouting kampeerterrein Herrendal in Mook, waar ik toevallig maar niet minder hartelijk ontvangen werd door de voorzitter. Die wees mij een plekje ‘achter de blokhut’ want dan kon ik gebruik maken van het afdak daar. Ik ben de man meer dan dankbaar. Het eten en het in- om en uitpakken gaat onder zo’n afdak nou eenmaal veel fijner als het regent. Kortom: so far so good wat die voorspellingen betreft, hopelijk falen ze morgenochtend jammerlijk want dan kan ik droog vertrekken.

Even wennen

Het zal wel door de tegenwind, de heuvels, de regen en misschien de wijn van gisteravond komen; deze etappe viel mij niet licht. Uiteindelijk heb ik een slordige 118 km gereden, wat op de lange duur ook wel veel is. Vooral de regen nodigde niet meer uit om even te stoppen voor wat rust. Ook met het eten moet ik nog een modus vinden want de uitsmijter ham-kaas tijdens de lunch net onder Apeldoorn moest naast het stillen van de trek ook een einde maken aan een aankloppende hongerklop. En dat na ongeveer 55 km al. Ik hou het er maar op dat ik alles nog een beetje in moet regelen en dat, als dat gebeurd is, deze dingen wel meer vanzelf zullen gaan.

Het is erg stil hier op het terrein. De stille weken tussen vroeg en midden wist de voorzitter mij te vertellen. In combinatie met de weersomstandigheden een prima excuus om er vanavond vroeg in te kruipen zodat ik morgen de tocht naar Asselt (tussen Swalmen en Roermond) fluitend kan volbrengen. De eerste dag zit erop, morgen zit ik op de route. Ik ben onderweg!

A presto e saluti a tutti!

 

Vraag of opmerking? Laat gerust een reactie achter.

Deze site gebruikt Akismet om spam te verminderen. Bekijk hoe je reactie-gegevens worden verwerkt.